Rozdział 2

- Jedz-Rumiane policzki pani Lenox wyrosły tuż przed oczami Harrego. Z niechęcią spojrzał to podstawiony przed nos talerz i aż jękną w duchu- po brzegi wypchany był tłustymi ziemniakami oblanymi równie tłustym sosem. Smakowało to tak nieapetycznie jak wyglądało ale brunet wpychał w siebie kolejne porcje tego świństwa bo wiedział, że to jedyny sposób aby ta wstrętna gruba kobieta nie starczała mu nad głową. Nienawidził tego tak bardzo jak nienawidził jej. W swoich myślach i szkicowniku zabijał ją każdego dnia od nowa, wymyślając coraz to nowe, brutalniejsze sposoby  unicestwienia niańki. Tak, tak doskonale słyszeliście niańki. Cała Lenox to wymysł ojca, który ukarał w ten sposób Harrego za zachowywanie się ciągle jak Harry. Bogate rodziny są pokręcone-pomyślał loczek wychodząc z gabinetu ojca po otrzymaniu kary, nie mylił się ani trochę.  

                Jedno z ważniejszych zadań panny Lenox było pilnowanie aby Harry zjadał wszystko co zostanie mu poddane , bo według lekarzy był zbyt wątły i mógł popadać szybko w choroby. W tym celu zamiast w wykwintnej jadali nakazała mu spożywać posiłki w przedsionku aby miał, jak to określiła, więcej spokoju i  czasu.  Oczywiście nie miała na myśli dobra dziecka, w ogóle ją nie obchodził, po prostu łatwiej kokietować z tamtego miejsca Luka (głównego kucharza posiadłość Stylesów.) Harry nienawidził go równie mocno.

                Loczek napchał całą swoją buzię ziemniakami i z braku lepszego zajęcia zaczął przypatrywać się wydarzeniom na dworze. Ich posiadłość oblegana była przez tuziny pracowników, z którymi większości nie miał kontaktu. Był dla nich ,,paniczem’’ i ojciec powiedział, że nie wolno mu było się z nimi kontaktować  oprócz kilku wyznaczonych osób. To wbrew zasadom wysoko urodzonych.   Harry nienawidził tych zasad.

            Z braku lepszego zajęcia loczek zaczął przypatrywać się krzątaninie na dworze. W ogrodach panował dość duży ruch. Ludzie chodzili w tą i z powrotem  z taczkami i workami. Harry zauważył w śród nich znajomą blond czuprynę.  Był początek maja, słońce parzyło każdego kto wyszedł na podwórko, więc Harry teoretyczni nie powinien  być zdziwiony kiedy nieznajomy przerwał na chwile wykonywane czynność i zaczął z ciągać z siebie koszulkę. No właśnie teoretycznie, bo w praktyce zaczął się dławić tymi cholernymi ziemniakami.

- Boże!- Lenox widząc purpurową twarz chłopaka jak najszybciej pobiegła i zaczęła walić  tłustymi rękami w plecy podopiecznego. Omal nie złamała Harremu pleców ale na szczęście złe ziemniaki odkleiły  się od tchawicy a loczek szczęśliwie przeżył.  Niall nigdy się nie dowiedział, iż omal nie zabił Harrego.

- Mogę już iść?- To takie upokarzające miał 16 lat i musiał się pytać niańki czy może odejść od stołu.

- Tak, świeże powietrze dobrze ci zrobi.- Nie musiała dwa razy powtarzać. Chłopak zniknął w oka mgnieniu z kuchni i pobiegł do swojego pokoju po szkicownik. Jakoś tak niechcący znalazł się w ogrodzie na ławce nie świadomie szkicując  nieznajomego.

                Kiedy skończył   zmierzchało więc postanowił wracać do domu. Nie ma sensu rysować w złym oświetleniu. Jednak jego plany zostały pokrzyżowane. Ktoś się usiadł koło niego.  

- Hej- Harry rozpoznał ten głos, doskonale go pamiętał ale wstydził się podnieść głowę.

- Hej-Wyszeptał cicho.

-Niall a ty ?- Dosłyszał się irlandzkiego akcentu.

- Harry- Głos chłopaka nadal był nie pewny. Zbyt cichy

- Jako kto tu pracujesz??Znam prawie całą służbę ale nie mogę sobie ciebie przypomnieć.

- Nie pracuje. Mój ojciec jest właścicielem tego domu. – Harry przez chwilę się przestraszył, że Niall odejdzie bo natychmiastowo zamilkł. Nie powinien mu tego mówić. Popsuł wszystko- widział jak  ojciec traktuję służbę.

- Mogę zobaczyć twoje rysunki.- Ulga w sercu loczka było przeogromna. Tak wielka, ze bez zastanowienia oddał swój cenny szkicownik w ręce przed chwilą poznanego chłopaka. Niall zmarszczył brwi widząc pierwszy rysunek. Przedstawiał chłopaka bez koszulki sięgającego po grabię. Czy to był on?- Policzki blondyna zapłonęły.

***

Tak wiem, dialogi są beznadziejne.

Następny rozdział w czwartek. ;)